Rodzina roślin imbirowatych wywodzi się z tropikalnych regionów Australii i Azji. Tam też po raz pierwszy pojawił się imbir – znana wszystkim bylina, która obecnie uznawana jest za jedną z najbardziej istotnych przypraw. Dodajmy, że w gastronomi najczęściej przewija się imbir japoński, szerokolistny lub lekarski.
Najbardziej charakterystyczną cechą imbiru jest jego mocny zapach. W jego składzie natkniemy się na olejki eteryczne o dużym stężeniu, wśród nich natomiast wyróżnić można: cirtal, zingerol i gingerol. To głównie tym trzem składnikom, imbir zawdzięcza swój nieco ognisty i gorzki posmak.
Na kulinarną karierę imbiru, nieoceniony wpływ mieli feniccy kupcy, którzy posługiwali się przyprawą jak pełnoprawnym środkiem płatniczym. Dzięki temu imbir mógł dostać się w najbardziej odległe rejony Morza Śródziemnego. Wspomnieć można, że imbir tak mocno zakorzenił się w azjatyckiej kulturze i kulinariach, że po dziś dzień uznawany jest za najważniejsza przyprawę w orientalnej kuchni.
Dość ciekawy może być fakt, że przed laty imbirowy przypisywano pewne unikatowe właściwości, dzięki czemu został okrzyknięty jednym z najznamienitszych afrodyzjaków. W rzeczywistości przyprawa odpowiada za polepszenie trawienia i szybsze krążenie krwi. Równocześnie imbir może się dobrze spisywać na polu medycznym, często też wykorzystywany jest jako lek, który może przywrócić apetyt, ulżyć w przypadku bólu gardła, zębów czy żołądka. Oprócz tego imbir często bywa stosowany na przewlekły kaszel lub chorobę oskrzeli. Może okazać się nieoceniony jako medykament, który przeciwdziała wszelkim przeziębieniom. Na szczególne zainteresowanie zasługuje tu imbir lekarski, pochodzący z Malezji.
Starsze kłącza imbiru można zasuszyć, młodsze dobrze sprawdzą się jako kandyzowane lub konserwowane w syropie cukrowym. W każdej postaci mogą stanowić wyśmienity dodatek do pieczonych mięs, zup, a także kawy i deserów. W niektórych rejonach codziennością jest piwo wzbogacone smakiem imbiru, często też staje się on składnikiem pysznych pierników.
Brak komentarzy